Trening wokół Ślęży

Wczoraj odniosłam mój największy w dotychczasowej karierze biegowej ( biegam dopiero od trzech tygodni) sukces. Przebiegłam 21 km - dokładnie trasę półmaratonu Ślężańskiego z podbiegiem na przełęcz Tąpadła ponad 200 m . Było ciężko, nie powiem, ale nie poddałam się i nawet udało mi się wyprzedzić dwie osoby, które zaczęły zbyt mocnym tempem i nie poradziły sobie z trudami trasy. Pogoda była przepiękna, w powietrzu czuło się wiosnę, a na wierzbach było widać pierwsze bazie. Jedynym minusem, zresztą nie tylko moim było zbyt grube ubranie na trasie. Założyłam koszulkę z krótkim rękawem i ciepłą bluzę. Rękawiczki były zbędne, czapka też ( ściągałam w czasie biegu). Zresztą nie tylko ja. Zmylił nas wszystkich wiatr na starcie. Teraz już wiem, że przy +7 i słonecznej pogodzie w południe nawet w górach nie należy zbyt grubo się ubierać. Cóż, nogi bolą, ale tylko w okolicy ud ( odzywają się podbiegi). Miałam nie startować w tym półmaratonie, ale jeżeli do jutra samopoczucie się poprawi, to się zapisuję. Trasa bardzo trudna, ale podbiegi to moja specjalność.

Poza tym byłby miły akcent na powitanie wiosny ( bieg 20 marca). Największą satysfakcję odczułam na mecie, dotychczas mój najdłuższy dystans to 10 km i to tylko po asfalcie w Opolu, a tu ponad dwie dychy w górach. Poza tym na Tąpadłach świętowałam swój setny kilometr w karierze biegaczki. Muszę też podziękować Jarkowi, który ani przez chwilę nie zwątpił we mnie i dzielnie biegł przy moim boku i mojej córce Dominice, początkującej biegaczce, za trzymanie kciuków.

Pozdrawiam dziewczyny i duchem jestem z wami w Wiązownej.