Bieg na 3.300 Km

Gdy rano wstałem i zjadłem śniadanie mama kazała mi się szykować na bieg. Założyłem majtki, skarpetki, dwie pary kalesonów, spodnie bluzkę oddychającą, bluzę, znowu bluzkę oddychającą, bluzę na suwak oraz kurtkę przeciw deszczową. Przygotowałem się już mamą i od razu wyjechaliśmy po naszych przyjaciół: Pipi i Arka. Gdy cała ta gromadka znalazła się w samochodzie, ruszyliśmy prosto na bieg. Na biegu znajdowało się tyle osób, że zliczenie ich powinno trafić do księgi Guinessa. W szkole można by bez trudu znaleźć kolejkę o długości chyba trzech wielkich wielorybów. Chwile później wszyscy mają numery startowe i idą w stronę startu.
Trzy, dwa, jeden START!!! Wystartowała grupa, która biegnie na 9.900Km. Za pięć minut startuje grupa z biegaczami, którzy biegną na 3.300Km oraz 6.600Km. Trzy, dwa, jeden START!!! Wystartowałem. Biegnę. Biegnę. Biegnę. Dyszę. Biegnę. Spaceruję. Biegnę. Zasuwam. Wpadam do mety dysząc i kichając.
Na mecie czekała na manie Pipi. Poszedłem z nią do samochodu po herbatę, ciastka i po to by się rozgrzać. Długo siedzieliśmy w samochodzie. Pomyśleliśmy w końcu, że trzeba iść zrobić mamie zdjęcia jak wbiega na metę. Akurat jak dotarliśmy na metę mama wybiegła z oddali jak to robią duchy z mgły. Zrobiłem z cztery zdjęcia i schowałem aparat do plecaka.
Bieg był bardzo trudny i niezbyt fajnie się biegło... Było dużo śniegu, podbiegów, lecz nie zawsze były zbiegi.Podobał mi się ten bieg ponieważ byłem z Pipi i Arkiem.